Μπέλλος Νικόλαος MD 
Ειδικός Παθολόγος

Ο Ειδικός Παθολόγος κος Μπέλλος, αντιμετωπίζει θεραπευτικά τις παθήσεις του Ενδοκρινικού Συστήματος όπως:

​

• Υπερ – Υπό θυρεοειδισμός

• Θυρεοειδίτιδες

• Όζοι θυρεοειδούς

• Βρογχοκήλες - Graves

• Υπερασβεστιαιμία

• Διαταραχές κορτιζόλης

• Διαταραχές κύκλου

• Επινεφρίδια

​

Το ενδοκρινικό σύστημα είναι ένα σύνθετο σύστημα αδένων και  αποτελείται από  τον θυρεοειδή, τους παραθυρεοειδείς, το πάγκρεας, τις ωοθήκες, τους όρχεις, τα επινεφρίδια, την υπόφυση και τον υποθάλαμο.
Οι αδένες αυτοί με τις ουσίες που εκκρίνουν,  τις ορμόνες,  ελέγχουν και  συντονίζουν    πολλές  δραστηριότητες του οργανισμού.

Διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος μπορεί να οδηγήσουν στην κακή λειτουργία  πολλών  συστημάτων του οργανισμού με επιπτώσεις    όπως από   την καρδιά  και τα αγγεία, τον μεταβολισμό του σακχάρου και των λιπιδίων, της ανάπτυξης του παιδιού, της αναπαραγωγικής ικανότητας ανδρών και γυναικών, διαταραχές της εμμηνορρυσίας, ακμής,  διαταραχές   των οστών, κλπ

 

Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα είναι έξι φορές συχνότερες στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άντρες.

 

Οι θυρεοειδίτιδες είναι οι φλεγμονές του θυρεοειδούς αδένα είτε μικροβιακής είτε ιογενούς είτε αυτοάνοσης αιτίας.

Οι συχνότερες θυρεοειδίτιδες είναι:

​

 

Ο υποθυρεοειδισμός.

Στην περίπτωση αυτή, ο αδένας υπολειτουργεί με συνέπεια την μειωμένη παραγωγή και έκκριση των απαραίτητων θυρεοειδικών ορμονών. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οφείλεται είτε σε βλάβη του ίδιου του θυρεοειδούς (πρωτοπαθής υποθυρεοειδισμός)

είτε να οφείλεται σε βλάβη της υπόφυσης.

​

Οξεία πυώδης θυρεοειδίτιδα.

Πρόκειται για μικροβιακής αιτιολογίας οξεία φλεγμονή του αδένα και αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά.

​

Υποξεία θυρεοειδίτιδα του De Quervain. Πρόκειται για επώδυνη φλεγμονή του αδένα μάλλον ιογενούς αιτίας.

​

Χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα ή νόσος Hashimoto.

Είναι η συχνότερη μορφή θυρεοειδίτιδας και είναι αυτοάνοσης αιτιολογίας. Προσβάλλει συχνότερα της γυναίκες .

 

Ο υπερθυρεοειδισμός.

Στην περίπτωση αυτή ο αδένας υπερλειτουργεί με συνέπεια την αυξημένη παραγωγή και έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών.

Δυο είναι οι κυριότερες μορφές υπερθυρεοειδισμού ήτοι:

• Τοξική διάχυτος βρογχοκήλη (γνωστή ως νόσος του Graves ή νόσος του Basedow) όπου όλος ο θυροειδής αδένας υπερλειτουργεί.

• Τοξική οζώδης βρογχοκήλη (γνωστή ως νόσος Plummer) όπου στο θυρεοειδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που υπερπαράγουν θυρεοειδικές ορμόνες.

Ανάλογα με τον αριθμό των όζων η μορφή αυτή του υπερθυρεοειδισμού διακρίνεται σε πολυοζώδη όπου πάνω στο θυρεοειδή αναπτύσσονται πολλοί όζοι και στο μονήρες τοξικό αδένωμα όπου πάνω στο θυρεοειδή εμφανίζεται ένας μόνο όζος.

​