top of page
14.jfif

Ειδικός Παθολόγος Μπέλλος Νικόλαος - Λευκοπενία

Το αίμα αποτελείται από το πλάσμα, τα λευκά αιμοσφαίρια, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια. 
Τα λευκά αιμοσφαίρια βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιμετωπίσει μία λοίμωξη ή μία φλεγμονή.


Τα λευκά αιμοσφαίρια χωρίζονται σε τρία είδη:

  • τα κοκκιοκύτταρα

  • τα λεμφοκύτταρα 

  • και τα μονοκύτταρα

 

Τα κοκκιοκύτταρα αποτελούνται από:

  • Τα βασεόφιλα που αυξάνονται από αλλεργικούς παράγοντες.

  • Τα ηωσινόφιλα που αυξάνονται από παρασιτώσεις και φλεγμονές.

  • Τα ουδετερόφιλα ή πολυμορφοπύρηνα, που αυξάνονται σε μία λοίμωξη και μειώνονται σε σοβαρές ή χρόνιες λοιμώξεις, από φαρμακευτικές αγωγές,  ή από γενετικές παθήσεις.

 

Τα λεμφοκύτταρα αποτελούνται από:

  • Τα Β-λεμφοκύτταρα που παράγουν αντισώματα ενάντια των λοιμώξεων.

  • Τα Τ-λεμφοκύτταρα που αναγνωρίζουν και καταστρέφουν τα κύτταρα που προκαλούν τις λοιμώξεις.

  • Τα natural killer cells ή φυσικά κύτταρα φονείς που παρακολουθούν συνεχώς για ξένους εισβολείς και καρκινικά κύτταρα για να τα καταστρέψουν.

​

Μονοκύτταρα

  • Τα μονοκύτταρα αποτελούν το 3-8% των λευκών αιμοσφαιρίων. Κυκλοφορούν στο αίμα για 24-48 ώρες και στη συνέχεια μεταναστεύουν σε διάφορους ιστούς. Αυξάνονται σε χρόνιες λοιμώξεις, αυτοάνοσα και φλεγμονώδη νοσήματα, αιματολογικές διαταραχές και νεοπλασίες.

​

Ποιες είναι οι φυσιολογικές τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων
Οι  φυσιολογικές τιμές στους υγιείς ενήλικες είναι μεταξύ 4.000 και 11.000 κυττάρων ανά μl αίματος.

  • Άνδρες: 5.000-10.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μl αίματος

  • Γυναίκες: 4.500-11.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μl αίματος

  • Παιδιά: 5.000-10.000 λευκά αιμοσφαίρια ανά μl αίματος

​

Τι είναι η λευκοπενία
Όταν τα λευκά αιμοσφαίρια ελαττώνονται κάτω από 4.000/μl αίματος, η διαταραχή αυτή ονομάζεται λευκοπενία και σημαίνει την εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε λευκοπενία τον οργανισμό, είναι πολλές και με διαφορετικό βαθμό σοβαρότητας.

​

Στα αίτια της λευκοπενίας, περιλαμβάνονται:

  • Οι βαριές βακτηριακές, ιογενείς, παρασιτικές και μυκητιασικές λοιμώξεις. 

  • Οι ιογενείς λοιμώξεις που προσβάλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως ο HIV.

  • Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο λύκος, η σαρκοείδωση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, κα.

  • Η ύπαρξη μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων. 

  • Η οξεία λευχαιμία και ο καρκίνος.

  • Η κίρρωση του ήπατος.

  • Τα εγκαύματα.

  • Το σηπτικό σοκ.

  • Οι βλάβες στον μυελό των οστών από χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες ή έκθεση σε τοξίνες.

  • Οι παρενέργειες από την λήψη ορισμένων φαρμάκων, όπως για παράδειγμα: τα αντιθυρεοειδικά και ορισμένα αντιψυχωσικά, αντικαταθλιπτικά, αντιφλεγμονώδη,  αντιεπιληπτικά, αντιβιοτικά, ανοσοκατασταλτικά, καρδιακά, αντιρευματικά, κ.α. φάρμακα.

  • Η ανεπάρκεια βιταμινών όπως η Β12 και το φυλικό οξύ.

  • Ο υποσιτισμός.

  • Ο υπερσπληνισμός.

  • Τα σύνδρομα Kostmann και Sjögren.

  • Το ακραίο σωματικό και ψυχικό στρες.

​

Ποια είναι τα συμπτώματα της λευκοπενίας
Λόγω της χαμηλής ανοσολογικής λειτουργίας του οργανισμού και καθώς ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων συνεχίζει να μειώνεται, ο ασθενής αισθάνεται δυσφορία, κόπωση, αδυναμία, ωχρότητα, ζάλη, πυρετό, απώλεια όρεξης, πονόλαιμο, διόγκωση των λεμφαδένων, στοματικά έλκη, κ.α.

​

Πως γίνεται η διάγνωση της λευκοπενίας
Ο παθολόγος βάσει του κλινικού ιστορικού και των αιματολογικών εξετάσεων θα πρέπει να προσδιορίσει τα υποκείμενα αίτια της λευκοπενίας. Ενδεχομένως να ζητήσει συμπληρωματικό εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο καθώς και εξέταση του μυελού των οστών.

​

Ποια είναι η θεραπεία της λευκοπενίας
Η θεραπεία της λευκοπενίας στοχεύει στην αντιμετώπιση του υποκείμενου παράγοντα που την προκαλεί.
Ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης ο γιατρός μπορεί να συστήσει αγωγές με αντιβιοτικά, στεροειδή, βιταμίνες, κ.α. Επίσης μπορεί να τροποποιήσει ή να αλλάξει τις φαρμακευτικές αγωγές που ήδη λαμβάνει ο ασθενής.
 

bottom of page