_edited.png)
Ειδικός Παθολόγος Μπέλλος Νικόλαος - Αγχώδεις Διαταραχές - Κρίσεις Πανικού
Αγχώδης διαταραχή – Κρίση πανικού.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, πολλοί συνάνθρωποι μας, βιώνοντας τις ακραίες συνθήκες της οικονομικής, ηθικής και κοινωνικής κρίσης, αντιμετωπίζουν ως φυσικό επακόλουθο, αμέτρητα προβλήματα στο εργασιακό και οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και άλλης φύσεως προβλήματα που εφόσον προϋπήρχαν οξύνονται, ή κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση.
Ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται ή νιώθει μεγαλύτερο stress στην καθημερινότητα του, που πηγάζει από υπαρκτά δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν.
Για παράδειγμα, οικονομικές δυσκολίες, ασθένεια στο οικογενειακό περιβάλλον ή στον ίδιο, θάνατος οικείου προσώπου, απώλεια εργασίας, κλπ.
Όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και κάποια άλλα αίτια που δεν είναι ξεκάθαρα, αποδεικνύεται ότι οδηγούν τον άνθρωπο σε μία ενδογενή διαταραχή συμπεριφοράς που ενώ προϋπήρχε, απλά δεν είχε εκδηλωθεί νωρίτερα.
Στο άρθρο μου αυτό, θα αναφερθώ ως ειδικός παθολόγος, στην διαταραχή πανικού (κρίση πανικού), που είναι η πιο συχνή αγχώδης διαταραχή.
*(Οι άλλες διαταραχές είναι, η διαταραχή γενικευμένου άγχους, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και η φοβική διαταραχή).
Ο λόγος που γράφω το συγκεκριμένο άρθρο είναι για να γίνει κατανοητό σε όλους, ποια συμπτώματα χρήζουν προσοχής, ώστε να αντιμετωπιστούν από τον ειδικό εγκαίρως και επίσης, για να τονιστεί το πόσο συχνά πλέον κάποιος απευθύνεται στον γιατρό ή και ακόμη προσέρχεται στα επείγοντα νοσοκομείων, βιώνοντας την τραγική εμπειρία της κρίσης πανικού, χωρίς να έχει επίγνωση του αληθινού προβλήματος που βιώνει.
Τις περισσότερες φορές το άτομο που βιώνει την κρίση πανικού, προσέρχεται στα επείγοντα νοσοκομείων ή σε καρδιολόγο, με δύσπνοια και πόνο στο στήθος, νομίζοντας ότι περνάει έμφραγμα.
Η διαταραχή πανικού χαρακτηρίζεται από σύντομα επεισόδια έντονης δυσφορίας, που συνοδεύονται από αρκετά δυσάρεστα συμπτώματα, γι΄αυτό και ο πάσχων τις περισσότερες φορές, στα πρώτα επεισόδια των κρίσεων πανικού, δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν υπάρχει ψυχοσωματική διαταραχή ή αν όντος αντιμετωπίζει παθολογικό πρόβλημα.
Τα συμπτώματα που βιώνει ο πάσχων κατά την κρίση πανικού είναι :
δύσπνοια, ταχυκαρδία, κεφαλαλγία, ζάλη, αίσθημα πνιγμού, ασφυξία, ναυτία, φούσκωμα, κοιλιακό άλγος και το πιο οδυνηρό όλων, το αίσθημα επερχόμενου θανάτου, το οποίο βέβαια είναι το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, που οδηγεί με βεβαιότητα στη διάγνωση της κρίσης πανικού.
Η κρίση πανικού ως διαταραχή, εμφανίζει κληρονομική προδιάθεση και προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες σε αναλογία 2:1.
Να σημειωθεί ότι κάθε επεισόδιο κρίσης πανικού στο ίδιο άτομο, μπορεί να αλλάζει μορφή και συμπτωματολογία, με αποτέλεσμα να ξεγελά τον ίδιο τον πάσχοντα, αλλά και τον γιατρό που θα τον εξετάσει επί του επεισοδίου.
Για παράδειγμα μία κρίση πανικού που την 1η φορά θα εμφανιστεί με δυσφορία, αιμωδία άνω άκρων και θωρακικό άλγος,
την 2η φορά πάλι στο ίδιο άτομο, θα εμφανιστεί με ταχυκαρδία, ζάλη ή και στομαχικές διαταραχές.
Τα άτομα που βιώνουν κρίσεις πανικού, κινδυνεύουν να γίνουν στο μέλλον αρρωστοφοβικά ή καταθλιπτικά με αϋπνίες και κακή ποιότητα ζωής.
Συμπερασματικά ο οικογενειακός ιατρός, όπως ο παθολόγος ή ο γενικός ιατρός, είναι αυτός που γνωρίζει σε βάθος το οικογενειακό ιστορικό υγείας του πάσχοντα και στα πλαίσια της προληπτικής ιατρικής, θα διερευνήσει μία αγχώδη διαταραχή και κυρίως την κρίση πανικού.
Επιπλέον θα θεραπεύσει τα άμεσα συμπτώματα της κρίσης και θα δώσει την λύση κρίνοντας επί συνόλου, με φαρμακευτική αγωγή ή με ψυχοθεραπεία, παραπέμποντας τον ασθενή ανάλογα, σε ψυχίατρο ή σε ειδικό ψυχολόγο.
Φυσικά πολύ σημαντικός θεωρείται ο διαχωρισμός των συμπτωμάτων που αναφέρει ένας ασθενής και που ενδέχεται όντως να αφορούν κάποια παθολογική δυσλειτουργία.
Γι΄αυτό το λόγο όσο συχνή και αν είναι στην ημέρες μας, μία κρίση άγχους, σε καμία περίπτωση ο γιατρός δεν θα πρέπει να καταλήγει βιαστικά σε συμπέρασμα, δίχως να λάβει λεπτομερές ιστορικό από τον πάσχοντα και φυσικά δίχως να ενεργήσει μία ολοκληρωμένη κλινική εξέταση.
Ας μη διστάσουμε λοιπόν να ζητήσουμε την βοήθεια από τον οικογενειακό μας γιατρό.
Ας μη ντραπούμε να “ανοίξουμε την καρδιά μας” , γιατί μία αρνητική σκέψη ή ένα έντονο stress, αν δεν συζητηθεί αληθινά, τότε θα “χτυπήσει” στο σώμα μας, αφού η ψυχή δεν έχει άλλο τρόπο εκτόνωσης όταν καταπιέζεται.