Μπέλλος Νικόλαος MD 
Ειδικός Παθολόγος

Ο Ειδικός Παθολόγος κος Μπέλλος, αντιμετωπίζει θεραπευτικά τις Μεταβολικές διαταραχές των πασχόντων, όπως:

​

• Διαταραχές  Λιπιδίων - Υπερλιπιδαιμία

• Σακχαρώδης  διαβήτης - επιπλοκές

• Προδιαβήτης

• Παχυσαρκία 

• Μεταβολικό σύνδρομο

• Υπερουριχαιμία (ουρικό οξύ)

• Χρόνια κόπωση

​

​

​

Μεταβολικό Σύνδρομο

Με τον όρο μεταβολικό σύνδρομο περιγράφονται μια ομάδα παραγόντων κινδύνου που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλα προβλήματα υγείας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και το εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πρόκειται για ένα παζλ  μεταβολικών διαταραχών, με βασικά συμπτώματα, την παχυσαρκία, τη δυσλιπιδαιμία, τον σακχαρώδη διαβήτη και την υπέρταση.

Η παχυσαρκία, η ινσουλινοαντοχή, η έλλειψη  άσκησης, η γήρανση, οι γενετικοί παράγοντες, καθώς και οι ορμονικές αλλαγές,

είναι ορισμένοι παράγοντες που παίζου ρόλο στην εκδήλωση του συνδρόμου.

Η διάγνωση του μεταβολικού συνδρόμου, είναι πολύ σημαντική για να μπορέσει ο ιατρός να δώσει άμεσα τη θεραπεία

που απαιτείται για την διαχείριση της κατάστασης με στόχο της να μειωθεί ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου και του διαβήτη. Διαβάστε αναλυτικά για το μεταβολικό σύνδρομο >.

​

​

​

Υπερουριχαιμία

Η ουρική νόσος είναι μια συχνή πάθηση, η οποία χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και στους εξωαρθρικούς ιστούς.

Η μεταβολική διαταραχή στην οποία οφείλεται η νόσος είναι η υπερουριχαιμία.

Η υπερουριχαιμία ως πάθηση σε έχει συμπτώματα.

Στην εξέλιξη της νόσου εκδηλώνονται :

• Η ουρική αρθρίτιδα (τυπική μονοαρθρίτιδα) με την τυπική εικόνας πόνου, ερυθρότητας και φλεγμονής.

• Η νεφρολιθίαση (λίθοι ουρικού οξέως) με τυπική ή όχι εικόνα κωλικού, ή αιματουρίας.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου γίνεται διαιτητικά και φαρμακευτικά.

​

​

​

​

Σακχαρώδης  διαβήτης

Σακχαρώδης διαβήτης είναι μία μεταβολική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία, δηλαδή από αύξηση

της γλυκόζης του αίματος.

Η υπεργλυκαιμία στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη μπορεί να οφείλεται: 

1. σε ελαττωμένη έκκριση ινσουλίνης, 

2. σε ελαττωμένη δραστικότητα της ινσουλίνης και 

3. σε συνδυασμό μειωμένης έκκρισης και δραστικότητας της ινσουλίνης.

 

Υπάρχουν πολλές μορφές Σακχαρώδη Διαβήτη με πιο συχνές τον  Διαβήτη τύπου 1, τον Διαβήτη τύπου 2

και τον Διαβήτη της κύησης.

 

Διαβήτης τύπου 1 

Ο διαβήτης Τύπου 1 εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία).

Χαρακτηρίζεται από καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να είναι αναγκαία

η χορήγηση ινσουλίνης με ενέσεις για να μπορεί το άτομο να επιβιώσει.

Εκδηλώνεται συνήθως πριν τα 35 χρόνια της ζωής και πιο συχνά στη παιδική και εφηβική ηλικία.

Η μορφή αυτή του Διαβήτη ονομαζόταν παλαιότερα Iνσουλινοεξαρτώμενος Σακχαρώδης Διαβήτης και Νεανικός Διαβήτης.

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 είναι μία χρόνια αυτοάνοση νόσος που πιστεύεται ότι προκαλείται από μη γενετικούς, περιβαλλοντικούς δηλαδή παράγοντες (ιογενείς, διαιτητικούς) σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα ξεκινώντας από μία ανοσολογική διεργασία που καταλήγει στην προοδευτική απώλεια των β-κυττάρων.

Έχει υπολογιστεί ότι περίπου το 85-90% των ασθενών προέρχεται από οικογένειες χωρίς προηγούμενο ιστορικό σακχαρώδης διαβήτη τύπου 1.

Τα συνήθη κλινικά συμπτώματα είναι πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους παρά την φυσιολογική ή ακόμα και αυξημένη όρεξη (πολυφαγία), μυϊκή αδυναμία και κόπωση.

Η έναρξη της νόσου είναι αιφνίδια και συνήθως γίνεται αντιληπτή όταν παρουσιαστεί διαβητική κετοξέωση, μία ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση για την ζωή του ασθενούς που εκδηλώνεται με πολυουρία, ναυτία, εμετούς και κοιλιακό άλγος, ιδιαίτερα στα παιδιά, μιμούμενη οξεία χειρουργική κοιλία.

Σ’ αυτή την περίπτωση απαιτείται άμεση θεραπεία και συγχρόνως αναζήτηση κάποιας οξείας φλεγμονής.

Η θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1 συνίσταται στην χορήγηση ινσουλίνης.

Η ινσουλίνη χορηγείται σχεδόν αποκλειστικά υποδόρια.

Τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται σήμερα περιέχουν ανθρώπινη ινσουλίνη, η οποία παράγεται με την τεχνολογία του ανασχεδιασμένου DNA.

 

Διαβήτης τύπου 2
Ο Διαβήτης τύπου 2 χαρακτηρίζεται από αντίσταση των κυττάρων στην ινσουλίνη.

Δηλαδή η ινσουλίνη εκκρίνεται σε φυσιολογικές ή λίγο ελαττωμένες ποσότητες αλλά δεν είναι δραστική.

Η μορφή αυτή του Διαβήτη ονομαζόταν παλαιότερα μη Ινσουλινοεξαρτώμενος Σακχαρώδης Διαβήτης και Διαβήτης τύπου ενηλίκου.

Εκδηλώνεται συνήθως μετά τα 35-40 χρόνια της ζωής και δεν απαιτεί τις περισσότερες φορές τη χορήγηση ινσουλίνης.

 Ο διαβήτης Τύπου 2 αφορά κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως παχύσαρκα και συχνά υπάρχει κληρονομική προδιάθεση για την εμφάνισή του.

Για τη θεραπεία του απαιτείται απώλεια βάρους (με σωστή διατροφή και άσκηση) και χορήγηση αρχικά δισκίων και σε προχωρημένα στάδια χορήγηση ινσουλίνης.

 

Ο διαβήτης της κύησης

Ο διαβήτης της κύησης είναι ουσιαστικά μια ειδική περίπτωση διαβήτη που παρουσιάζεται μόνο κατά τη διάρκεια της κύησης και

κατά κανόνα υποχωρεί αμέσως μετά τον τοκετό.

Αντιμετωπίζεται με δίαιτα και αν είναι απαραίτητο με ινσουλίνη, ενώ οι γυναίκες που παρουσιάζουν διαβήτη κύησης έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν τύπου 2 διαβήτη σε μεγαλύτερη ηλικία.

 

Αντιμετώπιση του διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια εξελικτική νόσος που δεν θεραπεύεται ποτέ πλήρως με τα σημερινά μέσα αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί πολύ καλά με σκοπό την αποφυγή των επιπλοκών της νόσου.

Για την αντιμετώπιση του διαβήτη είναι αναγκαία η συνεχής παρακολούθηση από ιατρό.

Η πρώτη και σημαντικότερη συμβουλή του ιατρού είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής και της διατροφής.

Στους διαβητικούς συστήνεται πάντα ειδική διατροφή κατάλληλη κατά περίπτωση άσκηση κα απώλεια βάρους ειδικά στα άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.

Ο ιατρός συστήνει σε κάθε ασθενή την κατάλληλη αγωγή κατά περίπτωση και την τροποποιεί όταν χρειάζεται με σκοπό

να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή ρύθμιση

​